Si Siena ay isang sixteen year old werewolf na may lihim: siya ay isang virgin. Ang nag-iisang virgin sa pack. Desidido siya na malagpasan ang taunang Haze na hindi nagpapadala sa kanyang sariling tukso – ngunit nang makilala niya si Aiden, ang alpha, nakalimutan na niya ang lahat tungkol sa kanyang pagpipigil sa sarili.
Rating ng Edad: 18 +
The Millennium Wolves – Sapir Englard
Ang app ay nakatanggap ng pagkilala mula sa BBC, Forbes at The Guardian para sa pagiging hottest app para sa pampasabog na bagong nobela.
Read the full uncensored books on the Galatea iOS app!
1
Si Siena ay isang sixteen year old werewolf na may lihim: siya ay isang virgin. Ang nag-iisang virgin sa pack. Desidido siya na malagpasan ang taunang Haze na hindi nagpapadala sa kanyang sariling tukso – ngunit nang makilala niya si Aiden, ang alpha, nakalimutan na niya ang lahat tungkol sa kanyang pagpipigil sa sarili.
Rating ng Edad: 18 +
Orihinal na May-akda: Sapir Englard
Ito ay isang mainit na kuwento ♨️ at ang Episode 1 ay nagsisimula sa mainit na audio !
Baka gusto mong makinig gamit ang iyong mga headphones, o sa isang pribadong lugar .
Ang nakikita ko lang ay sex.
Kahit saan ako lumingon, may mga katawan na umuuga. Mga paa’t kamay na gumagalaw. Mga ungol ng mga labi.
Tumakbo ako sa isang kagubatan, humihingal, sinusubukan kong makatakas sa mga mapanuksong multo sa paligid ko, na tila ba ay nang-uudyok sa akin. Mga nagsasabi, hali ka, join us…
Ngunit patuloy akong tumakbo sa kadiliman ng gubat, sa mga punong nagiging buhay at katakot-takot.
Ang ilang mga puno ay umuuga tulad ng magkasintahan. Ang iba pa ay nagmumukhang mga predator dahil sa mga baluktot na ugat at manipis na mga sanga nito.. Sumasara sa akin. Hinahabol ako.
May humahabol sakin sa dilim. Hindi tao.
At ngayon hindi lang mga ungol ng labi ang rinig ko. Nagsisigawan na sila.
Grotesque orgies everywhere turning violent. Madugo. Life-threatening.
Anumang segundo ngayon, maaabutan ako ng dilim.
Sasakalin na ako ng sex sa paligid ko.
Naramdaman ko ang pag-ahas ng ugat sa binti ko, nadapa ako at nahulog sa isang nakanganga na butas sa gitna ng kagubatan. Ngunit hindi ito butas.
Ito ay isang bibig. May matatalim na mga ngipin at itim na dila, dinidilaan niya ang kanyang mga labi, na para ba ay handa na akong lunukin.
Sinubukan kong sumigaw ngunit wala akong boses.
Nahulog ako.
Lumalayo.
Lumalamig.
Hanggang sa ako rin ay nilamon ng marahas at sekswal na kabaliwan
***
Kumurap ako. What the hell was I drawing?
Nakaupo sa tabi ng ilog, sketchbook sa kamay, tumingin ako pababa, hindi makapaniwala, sa aking sariling gawa. Gumuhit ako ng isang pinakanakakagambala … at napakasekswalna larawan.
Iyon ay nangangahulugan ng isang bagay lamang: magsisimula na ang Haze.
Ngunit bago ko pa pag-isipan ng matagal ang Haze o ang guhit ko, na-distract ako sa mga narinig kong hagikhik. Napalingon ako upang makita ang isang grupo ng mga dalaga, na pumapalibot sa isang lalaki.
Aiden Norwood.
Ngayon ko lang siya nakita rito. Lalo na rito sa tabing ilog kung saan ako pumupunta para gumuhit at mag-relax. Iilan lang sa mga kauri namin ang tumatambay rito.
Bakit? Hindi ko alam.
Marahil dahil mapayapa ang lugar, salungat sa inaasahan sa amin – mabagsik, magulo. Marahil din dahil sa tubig, mapagbanta sa lumagablab na apoy sa loob namin. O marahil dahil ito ang natatanging lugar na naiisip ko ay akin lamang.
Isang lihim na lugar kung saan pwede kong isipin na hindi ako bahagi ng pack. Kung saan pwede akong maging ako, si Sienna Mercer, isang nineteen-year old, red-haired, self-taught artist. Isang tila normal na babae.
Naglakad ang Alpha patungo sa tubig, hindi pinapansin ang grupo ng mga babaeng bumubuntot sa kanya. Para bang gusto niyang mapag-isa. It made me curious. Parang gusto kong iguhit siya.
Sure, alam ko na delikado na iguhit ang Alpha. But how could I resist?
Nagsimula ako sa outline niya. Towering at six feet five, with messy jet black hair and golden-green eyes na tila nagbabago ng kulay sa bawat paglingon niya, si Aiden ang depinisyon ng kagwapuhang nakakalula.
Kakasimula ko pa lang sa pagguhit ng mga matang iyon nang ibaling niya ang kanyang ulo at inamoy ang hangin.
Nag-freeze ako, mid-pen stroke. Kung makikita niya ako ngayon, kung makikita niya kung ano ang ginuguhit ko …
Ngunit tumingin siya ulit sa tubig, to my relief, becoming lost again in some dark reverie. Kahit napapaligiran ng iba, parang nag-iisa pa rin ang Alpha. Kaya ay ginuhit ko siya na siya lamang mag-isa.
Palagi ko siyang tinatanaw mula sa malayo. Ngayon lang ako naging ganito kalapit. I could see how his biceps bulged from his shirt, kung paano nag-curve ang spine niya upang mag-adjust sa kanyang mga pagbabagong-anyo.
Mabilis siguro siyang magbagong-anyo, naisip ko. Nakayuko, ang mga mata niya ay tumatakbo, naghahanap na para ba ay isang mabangis na hayop, ngunit, sa pagkakataong ito, siya nga ay malapit nang maging kalahating hayop.
Isang tao, oo. Ngunit higit pa roon, isang werewolf.
Ipinaalala sa akin ng kanyang kaanyuhan na ang Haze ay palapit na. Ito ang panahon kung kailan ang bawat werewolf mula sa edad na sixteen at pataas ay nababaliw sa pagnanasa, the season when everyone -and I mean everyone– fucks like crazy.
Minsan o dalawang beses sa isang taon, kaming lahat sa pack ay nahahawaan nitong di mapaliwanag na uhaw, isang pisikal na pangangailangan na dapat naming tuunan.
Ang mga walang asawa ay naghahanap na lang ng mga temporary partner and they will all fool around to their heart’s content. .
Sa madaling salita, walang sinuman sa Pack ang nanatiling virgin.
Tiningnan ko si Aiden at napaisip ako kung totoo nga ba ang mga usap-usapan tungkol sa kanya.
Kung iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit nandito siya, hindi pinapansin ang mga babae, naghihimutok sa tabi ng ilog.
Sinabi ng iba na ilang buwan na raw mula nang may nakasamang babae si Aiden, na inilalayo niya raw ang kanyang sarili mula sa lahat.
Bakit? May lihim ba siya na mate? Di naman siguro, kasi kung meron pa natuklasan na ito ng mga chismosa sa Pack.
So, ano nga ba? Ano ang mangyayari sa aming minamahal na Alpha kung wala siyang kapares sa pagsimula ng Haze?
Hindi mo ‘yan problema, sabi ko sa sarili ko. What did it matter to me who Aiden screwed?
He was ten years older, at tulad ng karamihan sa mga werewolves, siya ay interesado lamang sa mga kasing-edad niya.
Hindi ako nag-eexist para sa mga werewolf na katulad ni Aiden Norwood, ang Alpha ng pangalawang pinakamalaking pack sa United States. Setting aside my school-girl crush, alam kong mas mabuti para sa akin ang ganoon na lamang.
Si Michelle naman, ang bestfriend ko, ay desididong hanapan ako ng fuck-buddy. May nahanap na siyang kapares, katulad ng ibang mga virgin werewolves sa simula ng Haze.
Sinusubukan niya akong i-set up sa mga kaibigan ng kapatid niya, na puro naman disente at prangkang umamin na I would fit for a good time in the sack with them, pero hindi pa rin maintindihan ni Michelle kung bakit wala akong mapili sa kanilang tatlo .
“Ugh.” Naririnig ko halos sa utak ko ang boses ni Michelle.
“Bakit ang choosy mo naman, girl?”
Kasi ang totoo, may lihim ako.
Sa edad na nineteen, ako nalang ang natititrang virgin she-wolf sa pack namin. Dinaanan na ako ng tatlong Haze, ngunit kahit gaano ako kalibog, hindi ako nagpapadala sa mga tukso at pagnanasa.
I know. Very un-wolfy para sa akin na mag-alala tungkol sa “feelings” at “first times”, pero pinahahalagahan ko iyong sa akin.
Hindi naman sa kuripot ako. Sa pack namin, walang ganyan. Pero, hindi katulad ng ibang mga babae, ayokong bumigay hangga’t nahahanap ko ang mate ko.
Hahanapin ko na siya.
I was saving my virginity for him.
Kung sino man siya.
Nagpatuloy ako sa pag-sketch ng Alpha nang tumingin ako pataas at ako’y nagulat at nangamba nang di ko na siya makita.
“Not bad.” Narinig ko ang isang mahinang boses sa tabi ko. “But the eyes could use a little work.”
Lumingon ako upang makita, nakatayo sa tabi ko mismo, nakatingin sa aking sketch …
Si Aiden.
Fucking.
Norwood.
Bago pa ako makahinga, tumingin siya sa akin nagtitigan ang aming mga mata. Nanigas ako, realizing I was making direct eye contact, at agad akong umiwas.
Walang sinumang na nasa kanilang tamang pag-iisip ang may lakas-loob na tingnan sa mga mata ang Alpha.
Isa sa dalawang bagay lang iyan: Hinahamon mo ang Alpha — AKA isang hiling kay kamatayan. Or, iniimbitahan mo ang Alpha na makipag-sex.
Dahil wala akong balak na gawin kahit isa niyan, ang tanging choice ko ay lumingin bago maging huli ang lahat at magdasal na hindi niya na-misinterpret ang aking sulyap.
“Patawarin mo ako,” tahimik kong sinabi, para maging ligtas. “Nagulat mo kasi ako.”
“Paumanhin,” sabi niya. “Hindi ko sinasadya na gulatin ka.”
Ang boses na yun. Kahit na ang pinakamagagalang na mga salita ang binabanggit niya, may tunog pa rin ng banta. Na para bang anumang segundo, maaari niyang punitin ang iyong lalamunan gamit ang kanyang mga matatalas na ngipin.
“Okay lang,” aniya. “Really. Hindi ako nangangagat … most of the time. ”
Sa sobrang lapit ko pwede ko nang abutin ang kanyang matitigas na muscles at ginintuang balat. Tinaas ko ang aking mga mata at nagnakaw ng sulyap.
A brutal, jagged face na hindi dapat maging guwapo, yet he is. Makapal na mga kilay na mukhang magaspang kung mahawakan, nagbabanta sa kanyang anyong-lobo.
Kanyang ilong, kahit na medyo baluktot — walang duda na nasira dahil sa ilang nakaraang pag-aaway – ay hindi naman nakakabawas sa kanyang napaka-seksing mukha.
Lumapit ang Alpha na para bang sinusubukan ako. Nararamdaman ko ang bawat buhok sa aking katawan na tumataas sa kaba. O … sa tukso?
“Sa susunod na iguguhit mo ako,” sabi ni Aiden, “lumapit ka.”
“Oh … okay,” parang natulala ako.
And then, kasing bilis ng paglitaw niya, tumalikod si Aiden Norwood at umalis, iniwan ako sa tabi ng ilog, nag-iisa. I sighed, ramdam ko ang pag-gaan ng aking pakiramdam.
Hindi naman kasi araw-araw na makikita mo ang Alpha sa labas ng Pack House, ang headquarters para sa lahat ng kaganapang ng pack. Kadalasan, nakikita namin ang Alpha sa mga pagtitipon o sayawan. Palaging pormal na kaganapan.
Bihira ang nangyari ngayon.
Nakikita ko na, mula lamang sa mga tingin ng mga naiinggit na fans ni Aiden na bumuntot sa kanya parito at hindi niya man lang pinansin,, na ang lahat ng ito could just quickly spiral out of control.
Kahit konting interaction sa ibang babae, lalo na isang commoner na tulod ko, ay sapat na to turn the horniest bitches into a frenzy, sinisira ang mga pader ng Pack House para lang matikman siya.
Ang kaguluhang ganyan ay paniguradong nakaka-stress para sa Alpha. At ang stressed na Alpha ay dsyfunctional na Alpha, na nangangahulugang dysfunctional na pack … you get the picture.
Walang may gusto niyan.
Nagpasya ako, sa kaunting ilaw na naiwan ng araw, na tatapusin ko ang pagguhit upang malinawan ang aking pag-iisip. Ako lang at ang ilog na payapa.
Ngunit ang nakikita ko lang ay ang mga mata ni Aiden Norwood.
At kung gaano kalaking pagkakamali na iginuhit ko sila. Tama ang Alpha. Mas mapapaganda ko pa.
Kung kaya ko lang … mapalapit. Pero kailan ba ako mapapalapit ng ganoon ulit?
Hindi ko alam noon ang alam ko ngayon. Na sa loob ng ilang oras ay magsisimula na ang Haze.
Na malapit na akong maging isang hayop na baliw sa sex. At si Aiden Norwood, ang Alpha ng East Coast Pack, ay gaganap ng isang importanteng papel sa aking sexual awakening …
It was enough to make a girl howl.
Read the full uncensored books on the Galatea iOS app!
2
Hindi ka makakapagpasya kung kailan at saan ka maabutan ng Haze.
Nagmamaneho? Tumabi ka na lang kaagad kaysa magdulot ka ng isang fifty-car pileup.
Nasa trabaho? Magtime-out ka na at tumakbo para sa mga burol kaysa maging higit pa sa magkatrabaho kayo ng boss mo.
Habang nakaupo ako para sa hapunan, nagdarasal ako na hindi ako maabutan nito habang kasamaang aking pamilya — the worst possible place for me.
Habang tinutulungan kong ayusin ang mesa at maghain ng isang plato ng homemade lasagna para kay Selene, tiningnan ko ang pintuan sa likuran, kung sakaling kailangan kong makatakas.
Naupo ako upang kumain kasama ang buong pamilya, na nasa kalagitnaan na ng isang buhay na buhay na usapan.
“Ano ito, Jeremy?” sabi ni mama, tumatango sa asawa ng aking kapatid. “Halos wala ka ng nasabing salita mula nang pumasok ka. Kumusta ang trabaho?”
“Hindi mo kailangang sagutin iyon, counselor,” sabi ni Selene, habang natutuwang sinulyapan si Maman.
“Well” —Natawa si Jeremy— “kung humihingi ka ng tsismis tungkol sa aming pamumuno, Melissa, alam mo na naman na hindi ko maibubunyag ang ganoong klaseng impormasyon.”
“Kahit isang tango para kumpirmahin o pabulaanan?”
“Ma,” sabi ni Selene. “Siya ang punong abugado ng Pack. Ang kanyang trabaho ay itago ang kanilang mga lihim. “
“Pero…” Bumuntong hininga si Mama. “Hindi ko kailangang malaman ang anupaman tungkol sa mga consequences. Ang sa aking lang, konting daldal lang. Tulad ng… totoo ba na ang aming Alpha at Jocelyn ay hindi na magkapares at ngayon ang babae ay nakikipag-date sa beta na si Josh? ”
“Ma,” sabay na sabi namin ni Selene.
Ngumisi si Jeremy. “No comment.”
“Ay, ang boring niyo, kayong lahat.”
Si Mama kung makapag-asta para bang mas teenager sa aming dalawang magkapatid. Pero mas minahal namin siya para dito. Most of the time.
“Maaari mo naman akong tanungin tungkol sa akingtrabaho, diba Ma?,” sabi ni Selene.
“Ginawa ko na ‘yan, hindi ba?” tinanong habang lumalamon ng lasagna. “Sigurado ako na ginawa ko.”
Selene rolled her eyes. Palaging nais ni Mama na humanap si Selene ng mas stable na career. Ang fashion, sa isip ni Mama, ay hindi isang trabaho. Ito ay isang libangan.
“Isang araw, ito ang uso, sa susunod may bago na naman,” sasabihin niya. “Totoo iyan sa mga damit at buong industriya, Selene! Think longterm. “
Sa ngayon, nagtagumpay si Selene, pinatunayan na mali ang payo ni Mama, at aktibong nagtatrabaho sa isa sa mga nangungunang kumpanya ng fashion design sa lungsod.
Ngunit hinahayaan na lang ni Selene ang mga insulto ni Mama. Sa bawat antas, siya ang mas maganda, mas matalino, mas matagumpay na bersyon ko.
Tuwing sinasabi ko ito, na ginawa ko nang — madalas — malambing akong itutulak ni Selene at sasabihin na, “Bata ka pa, Si. Give it time. “
Pero pagdating sa aking mga pangarap, sa aking future career bilang pinakamagling na artist sa buong mundo, hindi ako nagiging matiisin. Isang araw ay magbubukas din ako ng sarili kong gallery.
Isang araw malapit na, ipinangako ko sa sarili ko. Wala akong pakialam sa sinabi ni Mama. Pinatunayan ni Selene na hindi siya tama sa lahat.
“Tama na iyan, Ma,” sabi ni Selene, binago ang paksa. “Mas nakakainteres pa rin ang tsismis. Speaking of which… ”
Sumulyap ang mga mata ni Selene sa akin. Binigyan ko siya ng tahimik na pag-iling . Huwag.
“Any idea sino magiging kapares mo sa Haze, Si?”
“Ooooh, oo,” sabi ni Mama, lumingon sa akin. “Ano, o sasabihin ko, sinoang nasa menu ngayong taon?”
“Isang she-wolf na hindi kailanman isinisiwalat ang kanyang mga lihim,” sabi ko, nagpa-pa-coy.
For a second, akala ko magpapatuloy na lang ang pamilya ko.
Magaling ako sa mga ganyan — pag-iwas sa usapan, pag-kontrol, pag-lipat ng atensyon sa iba. Kahit na ako ang pinakabata, parang may kapangyarihan na rin ako.
Pero naunahan ako ni Mama.
“Nandiyan na naman siya,” sabi ni Mama, umiiling. “Ang aming little dominant, always making us submit to her whims. C'mon, Si. Sabihin mo sa amin. May lalaki ba? “
“Ang ilan sa atin ay gustong maging pribado ang buhay Ma, pribado,” sabi ko.
Nagkibit-balikat si mama. “Walang kang dapat itago. Alam kong yung papa mo excited na para sa Haze ngayong taon, hindi ba, mahal? “
“Binibilang ko ang mga segundo,” sabi ni Papa, na hawak ang kanyang baso ng alak, ngumingiti na mapanukso.
“Guys. PLEASE. Kadiri.”
Kadiri nga, sure. Ngunit hindi iyon ang dahilan kung bakit nabobother ako nang sobra. Noon pa man, ang aking mama ay isang sexually-liberated creature. No, ang ayaw ko ay ang pagsisinungaling.
Nang sinabi kong lihim ko ang aking virginity, I meant it. Kahit si mama hindi niya alam.
Which is weird dahil palagi naman kaming open sa isa’t isa tungkol sa mga bagay-bagay. Hindi niya kailanman itinatago sa akin ang katotohanan.
Lahat, alam ko kahit yung tungkol pa sa kung paano niya nakilala si Papa, na isang tao. Kahit yung tungkol pa sa kung paano nila nabuo ang kanilang kaisa-isang anak na si Selene. At lalo na, kahit paano nila ako nahanap.
Hindi talaga sila aking tunay na mga magulang.
Natuklasan ako sa isang inabandunang karwahe sa labas ng ospital kung saan nagtrabaho si mama. Hindi naman ‘yun mahalaga, palaging sinabi ni Mama.
Babaguhin ko na sana ang usapan into anything, anythingmaliban sa palapit na Haze.
Nanigas ako. May lumalagablab na init sa kaloob-loban ko, na para bang ang katawan ko ay nagliliyab
Nahihirapan akong huminga, pumapatak ang pawis sa balat ko and before I could resist, the seam of my jeans presed tight into my groin.
Nanginginig ako bigla, para bang nananabik.
FUCK.
A harsh gasp left my mouth bago ko mapigilan at pagdilat ko ng aking mga mata, na di ko matandaang aking pinikit, nakita ko silang lahat sa dining room ay may parehong reaksyon sa kin.
Hindi, hindi, hindi.
Huwag dito.
Not around my family.
Kung paano titigan ng kapatid ko si Jeremy. Kung paano tumayo si mama mula sa kanyang kinauupuan, at sumandal kay papa.
Hindi ko kinaya. Tumakbo ako mula sa silid nang pinakamabilis na kaya ng paa ko.
Ang kusina.
Ang hallway.
Ang pintuan sa harap.
At palabas sa malamig na gabi kung saan ay tumiklop ang aking tuhod.
Ang Haze ay gumapang sa aking katawan na parang makamandag na ahas. My nipples hardened and my stomach shuddered, tightening with sexual need.
Bumabara ang lalamunan ko at lumaban ako para. Kahit sa mahangin na gabi, dumikit ang mga damit ko sa aking balat. I wanted them off.
I wanted someone’s hands on my breasts, on my belly, on my sex…
Diyos ko. Ang Haze ay hindi pa naging ganito katindi.
Marahil ito ang accumulation ng sexual need at frustration na pinigilan ko sa mga nakaraang Panahon.
Dapat inasahan ko ito. Siyempre, mangyayari ito. Ano ba naiisip ko noon? Hindi ako nag-isip. At ngayon I was paying the price.
Lumingon ako sa aking bahay, isang lugar kung saan karaniwan kong mahahanap ang kaligtasan at ginhawa. Ngunit hindi ngayon. Hindi pwede. Sigurado, sinusulit na ng mga magulang ko ang Haze.
The idea of Selene and Jeremy wasn’t much better. Pero mas tao rin naman sila umasta, hindi gaanong tulad ng mga werewolves – may pag-galang sa mga boundaries, privacy, societal norms.
Marahil ay babalik pa sila sa kanilang apartment sa downtown bago sila tuluyang magpadala sa kanilang pagnanasa.
Inalis ko silang lahat sa aking isipan at tumakbo para sa daanan patungo sa kagubatan.
May mga tao akong nadaanan, walang kaalam-alam, minding their own business, at ilang mga werewolf na, tulad ko, ay na sa unang bahagi ng Haze at sinusubukan na maging kalmado at matino.
Mas madali para sa kanila. Hindi sila mga virgin. Nagkaroon sila ng maraming sex sa mga nakaraang panahon. Hindi ako. I was hazed out of my goddamn mind.
Sa pasukan ng kagubatan, naghubad ako. Wala akong pakialam kung may nakakita sa akin. Kailangan kong mag-ibang anyo.
Dito.
Ngayon na.
Karaniwan, ako ay nasa kumpletong kontrol kapag nag-iibang anyo ako, ngunit hindi ngayong nagsisimula ang Haze. Hindi. Hindi na ako maaaring manatiling isang tao.
Pinikit ko ang aking mga mata at naramdaman ang kaginhawaan ng pag-ibang anyo.
Kadalasan, nararamdaman ko ang bawat pagbabago: ang mga paa't kamay ay lumalaki, ang mga muscles ay naninigas, ang katawan ko’y humahaba, ang pulang balahibo, na tumutugma sa aking buhok bilang tao, na sumibol mula sa aking balat. Tinatakpan ako ng buo.
Pero hindi ngayon. Ngayon, wala akong ibang naramdaman kundi ang Haze.
Huminga ako at ungol ang narinig ko sa boses ko. Ang aking mga daliri, ngayon ay mga kuko na kasing-itim ng uling. Sa mga mata ng isang werewolf, ang lahat ay mas agresibo, mas marahas.
Lalo na ngayon. Na nagsisimula pa lang ang Haze.
Ngayon sa aking anyong-werewolf, humarurot ako sa kalaliman ng kagubatan.
Umiihip ang malamig na hangin sa aking balahibo, ang matigas na lupa ngayon ay basang-basa sa ilalim ng aking mga paa, at pinupuno ng mga halimuyak ng kakahuyan ang aking ilong.
Umaaalingawngaw ang mga alulong sa kagubatan. The unmated werewolves. Mga naghahanap ng kapares.
Napamura ako sa sarili ko. Dahil sa Haze, nakalimutan kong isipin ang mga implikasyon.
Ang pagpunta sa gubat sa simula ng panahon was like begging to be fucked. Ang mga kagubatan ay parang mga college bar. Lahat ay uhaw at hangal sa pagnanasa.
Anumang segundo ngayon, may werewolf na makakaamoy sa akin at makikila nila na ako ay walang kapares. Hahabulin nila ako hanggang sa sumuko ako. Higit sa isa, nasisiguro ako rito.
Isang laro, isang hamon, para sa kung sino ang mauunang makabitag ng she-wolf.
Kahit nagmakaawa ang aking katawan na bumigay na lamang, hindi ako madaling sumuko. These wolves could have as much sex as they wanted. Hindi ko sila hinuhusgahan. But I was waiting.
Naghihintay para sa sandali, sa pagkakataon, na ang dalawang werewolves ay magkakatitigan at alam nilang sila ay panghabang-buhay.
Hindi ako makapaghintay na mangyari sa akin iyon.
Pero dito sa kagubatan sa pagsisimula ng Haze? Bihira na, to say the least.
Nagiging hyper-aware ang mga lalaking werewolves, ang bawat galaw nila, ang kanilang pang-amoy.
Humarurot ako, naglalabas ng mga pheromones sa hangin, inaakit sila na lumapit. At maya-maya, alam kong macocorner nila ako.
Lima sila. All hungry male wolves.
Gusto ng katawan ko. Oh, gustong-gusto.
Sa isang segundo, naisip ko kung ngayong taon na nga.
Susuko na nga ba ako? Bibigay ba ako sa limang lalaking ito, silang lahat nang sabay-sabay? Mawawala na rin ba ang aking virginity, dito mismo, ngayon mismo sa gitna ng kagubatan?
Habang tumitindi ang Haze at ang kagustuhan kong maghintay ay unti-unting naiibsan, tinanong ko ang aking sarili, ano ang pumipigil sa akin? Sa totoo lang? Ginusto ko ito.
O ginusto ko ba talaga?
Read the full uncensored books on the Galatea iOS app!
