Alfa'nın Çağrısı

LYLA

"Daha sert öp beni,” diye talep ettim.

Caspian , dudaklarını benimkine bastırmaya mecbur kaldı. Dillerimiz zevke karıştı.

Üstümdeydi, kalçaları benimkine sert bir şekilde bastırıyordu. Kabaralıklığının büyüdüğünü hissedebiliyordum ve bu beni arzudan deliye döndürüyordu.

"Hassiktir, Lyla."

Caspian'ın siki kotunun arasında zonkluyor bacağı kalçalarımın arasından kaydı. Çok doğru geldi ama zamanlama yanlıştı.

Belki de ertesi günkü büyük gezimizden önce onu son bir kez görmeyi kabul etmemeliydim...

Arabanın içinden delici bir çığlık patlayarak geçti kafamı Caspian’ınkine çarptırdı.

"Sadece film,” dedi, alnında oluşan kırmızı noktayı ovuşturarak.

Ağır nefes alış .

Hızlı ayak sesleri.

Korkunç bir hırıltı.

Dev ekranda berbat korku filmi oynuyordu... Küçük bir kasabayı istila eden korkunç yaratıklarla ilgili aptalca bir hikaye.

Caspian’a baktım ve gülümsedim. "Beni buraya getirirsen olacağı budur. Korku filmlerine katlanamadığımı biliyorsun.

Eğildi ve bana hızlı bir öpücük verdi.

"Ve bir kurt adamla korku filmi izlemekten daha korkunç ne olabilir ki?" Şeytani gülümsemesi genişledi ve korkmuş gibi yaptım.

Caspian benim erkek arkadaşımdı ve sürümüzün betasının oğluydu.

O ve ben küçüklükten beri arkadaştık. . . Ama ona her zaman aşık olmuştum. Ve ben tek değildim.

Kendimi bildim bileli arkadaşlarım defterlerinde Caspian diye karalamalar yapıyordu.

Sınıfın palyaçosuydu ve insanları kendisine doğru çeken manyetik bir enerjisi vardı.

Ama aşkımı asla kabul etmedim. Duygularımı bir sır olarak sakladım, muhtemelen o zaman bile ne kadar ciddi olduklarını fark ettiğim içindir.

İki yıl önceki kadersel bir gecede Caspian da bana karşı bir şeyler hissettiğini söylediğinde dünyanın en mutlu kızı oldum.

Ve o andan beri ayrılmaz bir bütün olduk.

Babası, sürünün betası, onaylamasa da birlikte çok mutluyduk.

O sıcak kahverengi gözlerle bana bakışlarından hiç bıkmadım...

Ya da boynumu öpme şeklinden. * İşte böyle *. Kadın kahraman ekranda çığlık atarken, adrenalin patlaması hissettim.

Caspian, gömleğim onu durdurana kadar köprücük kemiğimden aşağıya doğru öpmeye devam etti. Eli sutyenimin altından kaydı, sert meme uçlarımı okşadı.

Kalçaları, hafif basınç uygulayarak ileri geri hareket etti. Dudaklarımdan bir nefesin kaçtığını hissettim.

"Burada değil,” diye uyardım, onun vücudunu benimkine karşı daha sıkı çekerken.

"Neden olmasın?,” dedi kulağıma. "Tek düşündüğüm sensin..."

Onu öptüm ve elini gömleğimin altından çıkardım.

"Beni mi seviyorsun yoksa beni becerme düşüncesini mi?"

"İkisini de. Birbirlerinden ayrılmazlar."

"Şu an itibariyle öyle olduklarını söyleyebilirim."

İki yıldır birlikte olmamıza rağmen seks yapmamıştık. İstemediğimden değil ama kültürümün geleneklerine saygı duyuyordum.

Caspian ve ben Mavi Ay Sürüsü'nün kurt adamlarıydık. Ve kurt adamlar olarak, kaderle gerçek eşlerimize bağlıydık, eğer onları bulacak kadar şanslı olursak , sonsuza dek bizim tarafımızda olacaktırlar .

Ancak son birkaç on yılda gerçek bir eş bulmak her geçen gün daha da zorlaşmıştı. Bu, yüzlerce kurdu eşleri olmadan bırakmıştı, ilişkiden ilişkiye geçmek zorunda kaldılar, kaderlerindeki diğer yarılarıyla birlikte olmadıklarını bilerek.

Zirve buna yanıt olarak oluşturuldu ve mümkün olduğunca çok sürüyü bir araya getirdi. Her yıl, gerçek eşleri birbirine bağlamak amacıyla bir çiftleşme ritüeli gerçekleşir.

Kalçalarımız arabasının arka koltuğunda birbirine bastırmıştı haldeydik, çünkü umudumuzu kaybediyorduk.

Caspian’ın gözlerinin vücudumda demlenişini izledim. Film ekranının titreşen ışığında yıkandı; renklerden oluşan bir kaleydoskop tenini lekeledi.

"Resmileştirelim. Tam burada, şu anda,” diye ısrar etti, gözleri benimkine yönelikti.

"Zirve bu hafta sonu başlıyor."

"Ama seni seviyorum."

İç çektim. Bu sözleri duymak çok güzel bir histi. Ama zamanlama daha kötü olamazdı.

"Çiftleşme ritüeli bir hafta sonra ve biz zaten bu kadar bekledik. Eşlerimizin olmadığını kesin olarak öğrenene kadar hiçbir şey yapmak mantıklı değil."

Caspian inledi ve kalçalarını son bir kez benimkine bastırdı.

Tanıdık ateşi hissettim... nasıl hissettiğini bilmek için kaçınılmaz arzu...

Kotumun düğmelerini açtı. Sonra fermuar düştü ve eli külotumun altına kaydı.

Birkaç başarısız başlangıçtan sonra, parmakları yerlerini buldu, yavaşça okşadı, henüz içeri girmedi.

Tanrıçam.

Parmaklarımı birbirine sıkıştırdım, omuzlarını kazdım.

"Zaten bildiklerimi anlatması için ritüele ihtiyacım yok,” diye fısıldadı kulağıma. "Sen benim içinsin, Lyla."

"Beklemeye karar verdik,” diyerek boğucu bir nefesle hatırlattım.

Dudakları benimkini öptü ve vücudumun titrediğini hissettim.

Keşke Caspian kadar emin olabilseydim ama ne zaman pes etmeye yaklaşsam nefes almak zorlaşıyordu.

*Ya gerçek eşim dışarıdaysa?

Emin olana kadar beklemek daha iyi. Öyle değil mi?

"Biliyordum!"

Arka kapı açıldı ve baş aşağı gözlerim en iyi arkadaşım Teresa'yı gördü. Bana deli gibi bakıyordu.

Yüzündeki koyu renk saçları süpürdü ve sırıttı, açık kahverengi teni parlak gülümsemesini vurguladı.

"Pijama partimize geç kaldın, seni ahmak,” dedi, kapıya yaslanarak.

Caspian’ı üzerimden ittim ve pantolonumu çabucak ilikledim.

"Teşekkürler Teresa. İyi bir anı nasıl mahvedeceğini gerçekten biliyorsun,” diye homurdandı Caspian.

"Seninle HERHANGİ BİR anın çok iyi olabileceğine inanmıyorum,” diye yanıtladı.

"Hey...,” onu yan bir bakışla uyardım.

Teslim olarak ellerini kaldırdı ve arabadan uzaklaştı, sadece birkaç boşluk ötede uygun bir şekilde park etmiş olan kendi arabasına doğru yöneldi.

Teresa ve Caspian kendimi bildim bileli birbirlerinden nefret etmiştirler.

Aynı anda en iyi iki arkadaşımın yanında olamamam yeterince sinir bozucuydu, ama babalarının alfa ve beta olduğunu düşünürsek özellikle sıkıntılıydı.

Kabarıklığını düzeltirken tekrar "Seni seviyorum,” dedi.

"Ben de seni seviyorum,” diye cevap verdim, yanağına hafif bir öpücükle. "Yarın görüşürüz." Arabadan indim ve onu görebilmek için eğildim. "Ve biraz dinlen. Kaldığımız yerden devam edebiliriz."

Arabanın kapısı kapandı ve beni bir pişmanlıkla baş başa bıraktı.

Mutlu olmalıyım, biliyordum--Zirve, yepyeni bir hayatın başlangıcı olabilirdi

Ama beni en çok korkutan da bu oldu.

Ya yeni bir hayat istemiyorsam?

CASPIAN

Teresa'nın kız arkadaşımı çalmasını izledim, felaket bir ereksiyon ve yavan bir arabalı filmle kalakaldım

Yapılacak tek şey eve gidip zirveye hazırlanmaktı.

Gerçek eşime rastlarsam babamın çok sevineceğine eminim.

Heyecanlı töreni düşünürken içimden bir sıkıntı çıktı. Babamın sesi zihnimde yankılandı, bana tekrar tekrar havladığı bir ders:

Ay Tanrıçası sana gerçek eşini gösterecek, Caspian. Lyla'ya bağlanma. Dışarıda senin için daha iyi şeyler var.

Ay Tanrıçası'nın bana ne istediğimi söylemesine ihtiyacım yoktu.

Bunun tam olarak ne olduğunu-ya da kim- olduğunu biliyordum.

Ama ne yazık ki Lyla da babam kadar Zirveye kafayı takmıştı.

Zaten birbirimizi seviyorduk.

Bilmem gereken tek şey buydu.

Ama görünüşe göre Lyla için yeterli değildi...

İç çektim, arabamı geri vitese taktım ve çöplüklere inmeden arabalı sinemadan çıktım.

Eğer onu mutlu edecekse, harekete geçeceğim.

Bugünlerde kimse Zirvede eşini bulamaz zaten...

LYLA

Teresa ve ben, ailemin her zamanki yatma saatinden çok sonra evime vardık. Mutfağa girerken yüzlerinde gülümsemelerle oturduklarını görünce şaşırdım.

"Bizi beklemenize gerek yoktu,” dedim.

Annem uykulu bir şekilde "Aydınlıkta ve erkenden ayrılacağınızı düşünerek bu gece vedalaşmak istedik,” dedi.

İlk ritüellerini merak ettim. Ne kadar korkmuş olmalılar, başlarının üstünde tek başlarına asılı duran bir geleceğin belirsizliği.

Ailem eş olmadan önce lise aşkıydılar. Her zaman birbirlerinin kaderinde olmalarını ummuşlardı.

Ve öyle de oldular.

Zirve, başından beri bildiklerini doğrulamıştı. Hayatları sevgi ve mutluluktan ibaretti. Eş olarak bildikleri tek şey buydu.

Caspian ve benim yaşadıklarımın aynısını onlar da yaşamışlardı.

*Ama biz de mutlu sonumuza kavuşacak mıyız?

Caspian'ı seviyordum. Çocukluğumuzdan beri birbirimizle birlikte olmamız kaderimizde varmış gibi görünüyordu.

Ay Tanrıçası da her şeyi aynı şekilde görüp bize eş olduğumuzu gösterecek mi?

Caspian öyle düşünüyor gibiydi...

Teresa, "Lyla'ya çok iyi bakacağım.” dedi. "Sizi gururlandıracağının biliyorum."

"İkiniz de bizi gururlandıracaksınız,” dedi annem.

Kendi endişelerime o kadar kaptırmıştım ki çiftleşme ritüelinin ilgili herkes için ne kadar önemli olduğunu neredeyse unutmuştum.

Zirve'nin sonuçları, her bir kurt için olduğu kadar tüm sürü için de anlam ifade edecekti.

Son 10 yıldır bizim sürümüzden hiç kimse çiftleşmemişti.

Daha az çiftleşmiş çift, daha az çocuk anlamına geliyordu.

Özellikle bir çiftin birden fazla yavruya sahip olması olağandışı olduğu için.

Ailem bir istisnaydı ve dokuz yaşındaki kız kardeşim Skye, sürümüzün en genç üyesiydi.

Kolektif geleceğimiz, türümüzün hayatta kalmasına yardımcı olmak için eşlerin birleştirilmesine bağlıydı.

Ailem üst kata çıkmadan önce her birimizi son bir kez kucaklayıp öptü .

Teresa onların gülümseyerek gitmelerini izledi.

En iyi arkadaşımı gözlemlerken, Caspian’la olan ilişkimin havada kalan tek şey olmadığını fark ettim.

Ya eşlerimizi bulduğumuzda aramızda bir şeyler değişirse?

Ertesi hafta büyük bir soru işaretiydi.

Sonra Teresa döndü ve bana muzipçe gülümsedi ve bir şeyi kesin olarak biliyordum: her zaman birbirimiz için orada olacaktık. Gelecek haftaki ritüel ne getirirse getirsin.

***

"Sanırım hasta olacağım,” diye homurdandım araba başka bir çakıllı yoldan dönerken.

Erken başlamıştık ve Teresa bütün gün araba kullanmakta ısrar etmişti.

İlk başta kolayca izin vermiştim; Aklım başka şeylere odaklanmıştı. Ama birkaç saat sonra, onunla aynı fikirde olduğum için pişman oldum.

"Seni koca bebek,” dedi, gaza basarak. "Yakında oraya varamazsak, açılış konuşmasına geç kalacağız!"

Dur levhasını geçerken midem bulandı.

"Her zaman geç kalıyorsun,” dedim.

Bütün suçu Teresa'ya atamazdım. Bütün Zirve midemi bulandırıyordu. Ne bekleyeceğime dair hiçbir fikrim yoktu.

Caspian, Teresa ve ben yakın zamanda 21 yaşına basmıştık, bu da katılmaya izin verilen ilk yıldı..

Aslında, Mavi Ay Sürüsü’nden gelen hemen hemen her kurtun ilk gidişiydi.

Ama çoğumuz yalnız dönecektik.

En azından eşi olmayan tek kişi ben olmayacağım...

"İşte orada!" Teresa'nın nefesi kesildi ve ben de yolun sonuna kadar gözlerini takip ettim.

Bölgeye bakan bir tepede, birkaç uzun karaağaç ve akasya ağaçlarının arkasına gizlenmiş bir savaş öncesi konağı oturuyordu. "Kraliyet Sürü Evi mi?" tahmin ettim.

Teresa yıllar önce babasıyla sürü işi için bir kez ziyaret etmiş ve aşık olduğunu iddia etmişti.

Sadece eve değil, alfaya da, Sebastian. Ona göre, "yaşayan en seksi adamdı."

"Muhteşem, değil mi?" Teresa iç çekti. "Kim kraliyet alfası ile çiftleşirse şanslı bir kaltak olacaktır."

"Belki bir eş bulamaz."

Teresa, umursamaz bir tavırla "Bu tür konuşmalar iç karartıcıdır,” dedi. "Mutlu düşünceler düşün. Eğer bir kraliyet bekarı motivasyon kaynağı değilse, neyin olduğunu bilmiyorum."

Gözlerimi devirdim ve fantezilerini şımartmaya karar verdim, sadece bir hafta için bile olsa. "Sürümüzün alfası olmak için sırada sen varsın. Sebastian'la şansı olan biri varsa o da sensin."

"Asla bilemezsin,” dedi, göz kırparak. "Belki Zirvenin sonunda Sana Kraliyet Luna’sı olarak sesleniyor olurum."

Mırıldandım. * Sanki.

Muhtemelen zirvede Sebastian'la ilgilenmeyen tek kız bendim. Ay Tanrıçası'nın beni Kraliyet Alfası ile eşleştirmek için hastalıklı bir mizah anlayışı olmalıydı.

"Her neyse. Daha varmadık mı?"

"Tanrım, evet. Sakin ol,” dedi Teresa başka bir virajı geçerken.

Sanki sihirle, büyük, dönüştürülmüş İtalyan tarzı bir konak ortaya çıktı. Hemen arkasındaki küçük bataklık ona gerçek bir Mississippi havası vermişti.

Fleur de Lis Oteli.

Bir park yerine girdik ve vücutlarımızı germek için dışarı çıktık.

"Bizi zamanında buraya getireceğimi söylemiştim.” diye böbürlendi.

"Ve tek parça halinde!,” diye bağırdım çantamı bagajdan çıkarırken.

Park yerinin etrafına baktım, tanıdık arabaları teşhis etmeye çalışarak. Alfa Hugo'nun arabası bizimkinden çok uzakta değildi. Beta Alexander'ınki de onun yanına park etmişti.

Bu Caspian'ın zaten orada olduğu anlamına geliyordu.

Belki gelecek hafta, başkasına ait olmadığımızı kesin olarak bildiğimizde, sonunda biraz yalnız kalabiliriz.

O zaman geriye doğru eğilip onu bu kadar beklettiğim için bana teşekkür edecektir.

Tüm bunları geride bırakıp eski hayatıma ve rutinlerime geri dönme düşüncesine gülümsedim. İçgüdülerime saplanan endişeyi hafifletti.

Ön kapıyı lobiye doğru ittik ve endişeli bir aktivite dalgasına maruz kaldık.

Alfa Hugo ve Beta Alexander kargaşanın merkezindeydiler, emirler havlarken ciddi ifadeleri vardı

"Baba?,” dedi Teresa biz yaklaşırken, tüm varlığı alfa eğitim moduna geçiyordu.

"Ah kızlar, Tanrıça'ya şükürler olsun." Alfa Hugo kollarını bize doladı. "Endişelenmeye başladık."

"Neden?,” diye sordu Teresa. "Neler oluyor?"

"Acil bir toplantı ayarladım,” diye açıkladı. "Otel odanıza giriş yaptıktan sonra ana salondaki sürümüze katılın. Kraliyet Sürüsü'nün sınırlarına bir saldırı oldu."

"Saldırı mı?,” diye sordum.

Alfa Hugo, "Daha sonra açıklayacağız,” dedi. "Şimdi gidin, diğerleriyle tanışın."

Teresa ve ben, diğer kurt adam adaylarının arasından sıyrılarak ana salona gittik. Orada toplanan başka sürüler de vardı ve hepsi haberi duymuştu.

Teresa kolumu dürttü ve dikkatimi büyük bir merdivenin tepesine kaydırdı. "Bakın kimmiş,” diye mırıldandı.

Parmak uçlarıma kalktım, bir göz atmak için kalabalığın üzerinde boynumu uzattım.

Kraliyet alfası.

Sebastian.

Teresa haklıydı. Tam bir bebekti.

Sarı saçları geriye taranmıştı, dar siyah tişörtü altta dalgalanan kasları zar zor kısıtlıyordu ve çenesi taşı kesebilecek gibiydi.

Ve gözleri...

Elektrik mavisiydiler ve bakışlarımız birbirine kilitlenirken bir şok hissettim.

Bana sırıttı ve ukala tavrı omurgamdan aşağı doğru bir heyecan yarattı.

# Ah, Tanrıça.

Aniden haydutça bir saldırı haberi aklımdaki en acil şey değildi...

Çünkü baskı yapan yeni bir his vardı. # Bacaklarımın arasında #.

Sanki tüm bu durum daha karmaşıklaşabilirmiş gibi...