Emma

Kitap Bir: Diablo’yla Emma

DIABLO

Kimseyi umursayacak halde değil. Hiç iyi uyuyamadı, ama başka türlü olabilir mi ki?

Sabahın erken saatlerinde arkasında bıraktığı kızıl saçlı (kimsenin onunla yatmasına veya onunla eve gitmesine izin vermez) yatakta kesinlikle bok gibi ve bir an önce oradan çıkmak istiyor.

Bugün önemli toplantıları var ve gerçekten hazırlanıp uyuması gerek. Her zamanki gibi uyku ondan kaçıyor ve elbette kolaylık olması için binasında bulunan spor salonuna gitmeden önce saat beşe kadar çalışıyor.

En azından orada gerginliğini biraz serbest bırakabiliyor.

EMMA

Emma. Güzel, cahil Emma. Uyku gelmeyecek.

Sabah önemli bir iş görüşmesi var ama arkadaşı Carly bütün gece dışarıda partiledi. Sonunda partiyi dairelerine getirince uyumak neredeyse imkansız oldu.

***

Carly'nin şımarıklığı bir şeyi daha kaybetmeme neden olursa bunun hiç hoş sonuçları olmayacaktı. Yirmi üç yaşında bir kadındım. O gün hayatımın en güzel ve en kötü günlerinden biriydi.

Benim için büyük başarıydı. Çok çalıştım ve bu süreçte birçok şeyden fedakârlık ettim.

NYU'dan çift anadal yaparak mezun olacak bir avuç öğrenciden biriydim. Muhasebeyle birlikte İşletme bölümünde yüksek lisans yaptım ve ailem bunu görmek için yanımda olmayacaktı.

C'est la vie.

Sade siyah pantolon üzerine beyaz bir gömlek, altına da düz siyah ayakkabılarımı giydim ve çok hafif makyaj yaptım.

Uzun siyah saçlarım sırtımdan aşağı dökülüp neredeyse kıçıma ulaşıyordu.

Şekillendirmek çok zor olduğu için bazen saçlarımı kesmek istiyordum ama en iyi arkadaşım Carly, onların en iyi özelliğim olduğunu söyleyip duruyordu.

Carly’yle üniversitede tanıştık. Aynı yaştayız ama o neredeyse benimle aynı zamanda mezun olamayacaktı. Partilemeyi çok sevmesine karşın ders çalışmaktan nefret ederdi.

Ailesi çok zengindi. Tanrı bilir işleri neydi, ama Carly ne isterse ona sahip olabiliyordu.

Ne yaparsa yapsın harika bir yapardı. İster parti düzenlemek olsun, ister doğru kıyafetleri seçmek olsun, bu konularda çok başarılıydı. Mezuniyet günü de istisna değildi.

Çok kısa, şık siyah bir gece elbisesi ve çok yüksek topuklu ayakkabılar giymişti. Mezuniyet cübbesini çıkardıktan sonra bütün erkeklerin gözü her zamanki gibi onun üzerinde olacaktı.

Çok kıskanç bir arkadaş gibi konuşuyor olabilirim ama gerçekten öyle biri olmadım. Karizmam olduğunu biliyorum -ya da bana öyle söylendi- ama ya Carly? O insanların başını döndürüyordu.

“Carly, gitmemiz gerek. Kendi mezuniyetimize geç kalacağız.”

“Geliyorum, K.”

İlk tanıştığımız zaman bana “Züppe kaltak” demişti ama her konuştuğumuzda telaffuz etmenin çok uzun olduğunu düşündü. Şimdi sadece “K” diyor.

Kısaca “Kaltak”. Tabii ki sevgiyle söylüyordu. Ya da bana öyle geliyordu.

Çantalarımızı, şapkalarımızı ve cübbelerimizi alıp siyah BMW M3'üne koştuk.

“Gaza bas, Carly! Geç kalacağız!”

Carly'ye bir şeyin iki kez söylenmesine gerek yoktu. O arabayı deli gibi sürer, ben de onu bir anne gibi azarlardım. Ama o gün hiçbir şeyi kaçırmak istemiyordum.

Arkadaşlarımız Rick, Cody, Mario ve Carly'nin şu anki yatak arkadaşı Cashè’yle törende buluşacaktık. Uzun zaman önce arkadaşlarımızın çoğunlukla erkek olmasının en iyisi olduğuna karar verdik.

Ne diyebilirim ki? Kadınlar bazen kaltak olabiliyor. Bir şeyler istediğimiz gibi gitmezse, ya dram yaparız ya da arkadan bıçaklarız. Carly on kadının şımarıklığını taşırdı ve aurası özgüven haykırırdı.

Biliyorum, bunlar o zamanlar namuslu geçinen benden duyulunca kulağa samimiyetsiz geliyor ama küçük grubumuz iyi yağlanmış bir makine gibi çalışıyordu. Erkeklerden biri bir kızla beraberse, ilişki bitene kadar o kıza kibar davranırdık. Ama asla da uzun sürmezdi.

Hepsi biraz çapkındı. Carly’yle birçok kez “sahte” kız arkadaş numarası yaparak onları beladan kurtarmak zorunda kaldık. Mottoları “Becer ve bırak” idi.

Törene giderken Carly, her zamanki gibi makyajına rötuş yapmaya karar verdi ve araba sağa sola savruldu. Neyse ki buna alışıktım.

Yirmi dakikalık yolculuk bir saat gibi geldi ve kampüse varmadan önce neredeyse iki kez ölümden döndük.

Tören başlamak üzereydi ve çocukları bulamadık, o yüzden yerlerimize oturmaya ve onlarla daha sonra buluşmaya karar verdik.

Mezuniyet kutlamamız için bir kulübe gitmeden önce saat altıda dairemizde buluşacaktık ve bir şeyler yiyip içecektik.

Kulüpleri bırakın, partilerden de nefret ederdim.

Çift anadal ve yarı zamanlı çalışma arasında hokkabazlık yaparken parti ya da kulüplere gitmişliğim bir elin parmaklarını geçmezdi.

İçten içe, evde kalıp ders çalışmak için bahaneler ürettiğimi biliyordum.

O kadar derin düşüncelere dalmıştım ki neredeyse adımın çağrıldığını kaçıracaktım.

“Emma Taylor, İşletme ve Muhasebe yüksek lisans.”

Rektörün söylediği diğer sözleri blokladım çünkü üzerimdeki her türlü ilgiden nefret ediyordum.

Sahneye çıktım ve diplomalarımı kapıp aceleyle kaçtım.

Carly, her zamanki haliyle, tüm gözleri üzerine çekiyordu ve kusursuz güzelliğiyle gösteriş yapıyordu.

Törenden sonra BMW'sinde buluşup sonunda mezun olduğumuz için heyecanla çığlık atarak arabasına bindik. Bu geceki elbiselerimizi bulmak için alışveriş merkezine yol aldık.

Uzun bir gün olacaktı. Alışveriş yapmak canımı kulübe gitmekten daha çok sıkıyordu.