Kaderin İzleri

SUMMER

Sadece koş.

Kalbi yerinden çıkacakmış gibi atarken hızla koşarak sınıra doğru ilerliyordu.

Öncesinde iki defa yakalandığı için tekrar yakalanabilme ihtimaline karşı fazla umutlu olmamaya çalışarak sınıra yaklaşırken kendi kendine, “Başarabiliriz,” diye fısıldadı.

Yorgunluk yavaş yavaş kendini göstermeye başlasa da kendini zorlamaya çalışarak, “Sadece koş,” diye tekrarladı.

Var güçleriyle koştukları sırada kurdu kafasının içinde, Çok az kaldı! diye bağırdı.

Yorgunluktan ölene ya da bir daha asla bulunamayacak kadar uzaklaşana dek durmayı reddederek sürü bölgesinin sınırını geçtiklerinde kalbi delicesine atıyor, tüm vücudu adrenalin ve umutla yanıp tutuşuyordu.

Kaldı ki bu noktada iki ihtimale de razıydı.

***

“BUNDAN ZEVK Mİ ALIYORSUN? NEDEN BENİ BUNU YAPMAYA MECBUR BIRAKIYORSUN?”

Öfkesi gittikçe arttığı için kıpkırmızı kesilmiş Todd onun başında dikiliyordu.

Summer aldığı sert darbelerin acısı karnına yayılırken karnına sarıldı.

Todd bir kez daha Summer’ın onu utandırdığını öne sürerek eşini dövmüştü.

Summer, beş yıl önce birbirlerini bulduklarında inanılmaz heyecanlanmıştı. Todd oldukça yakışıklı ve karizmatikti. Todd ona deli divane olmuş, Summer da ona neredeyse görür görmez tutulmuştu.

Todd ona ilk kez el kaldırdığında öyle şaşırmıştı ki, bunun gerçekliğini içten içe bir süre inkâr etmişti.

Eşinin ona göz göre göre zarar vereceğine inanmamıştı. Tıpkı Summer’ın onu sevdiği gibi, onun da Summer’ı seveceğini ve koruyacağını düşünmüştü.

Ama tüm bu iyimserliği eskide kalmıştı.

Todd onun tepesinde dikilirken Summer karnı daha da kasıldı. Zihninin derinliklerinde kurdunun hırladığını duyabiliyordu.

Karşısındaki insan müsveddesini doğduğuna pişman edene kadar dövmeyi arzulayan Freya, kontrolü almak istiyordu. O iğrenç ellerini koparıp ona yedirmek istiyordu.

Ama Todd ondan daha büyük ve güçlüydü.

Todd onu ikinci kez dövdüğünde, Freya Summer’ı koruma umuduyla zorla kontrolü ele geçirip dönüşmüştü. Todd onu o gece o kadar kötü dövmüştü ki iki gün boyunca yürüyememişti.

Kaç farklı kemiğini kırdığını ve saklaması gereken kaç morluğu olduğunu sayamamıştı bile.

Zaten kimse ne fark etmiş ne de umursamıştı.

“SENİ SÜRTÜK! BAŞKA BİR KURDA KUR YAPARAK BENİ NASIL BİR POZİSYONA SOKTUĞUNUN FARKINDA MISIN? BU DEFA KENDİNİ NASIL SAVUNACAKSIN BAKALIM?”

Summer, “B-ben…” diye sessizce kekeledi. “Özür dilerim. Ama yemin ederim öyle bir şey yapmadım.”

Todd, “Şimdi de yanıldığımı mı söylüyorsun? Gözümle gördüğüme mi inanmayacağım?” diye öfkeyle köpürdü.

“Özür dilerim, hayır. Öyle demek istememiştim. Ben...”

Summer ne diyeceğini bilemiyordu. Sadece o adama kur yapmadığını biliyordu. Adam ona bir soru sorduktan sonra sırada beklerken sürü evindeki akşam yemeği hakkında arkadaşça sohbet etmişlerdi.

Öfkeyle parlayan metalik gözleriyle ona yaklaşan Todd, kocaman eliyle onun uzun kahverengi saçlarına yapıştığında Summer ürperdi.

Bir kez daha onun işe yaramaz ve berbat bir eş olduğu kulaklarında şiddetle yankılandı.

Todd hıncını aldıktan sonra, oturma odasında yere yığılmış Summer’ı öylece bırakıp uzaklaştı.

Summer acı içinde nefes alırken onu tekrar sinirlendirmemek için avuç içlerinde ağladı.

Kafasının içindeki Freya, Buna daha fazla katlanamayız, buradan gitmeliyiz, ~diye öfkeyle fısıldadı.~

“Gidemeyiz, bizi yine bulur. Ne yapar ne eder yine bulur. Gidecek hiçbir yerimiz yok.”

Bir gün bizi öldürecek. Şansımızı denemek zorundayız.

Summer onun haklı olduğunu biliyordu. Bu sadece an meselesiydi.

Aklına en son kaçma girişimi geldi. Sınırın ötesine geçmeyi başarmak üzereyken Todd onu yakalamıştı.

Onu ormanın ortasında dövüp neredeyse sürükleyerek eve geri götürmüştü.

Todd’un yatak odasından çıktığını ve ayak seslerinin koridorun sonuna doğru yavaşladığını duyunca içinde bulunduğu zamana geri döndü. Todd duvara yaslanıp ona baktı.

“Üzgünüm bebeğim.”

Karnının ağrısı nihayet dinmeye başlayan Summer derin bir nefes aldı. Ona gülümseyerek bakıp, “Biliyorum,” dedi.

Todd saçlarının arasından parmaklarını geçirerek bir adım öne çıktı. “Bana ne yaptığını bilmiyorsun. Bazen çok sinirleniyorum.”

Her zaman sinirleniyorsun. ~Freya homurdandı.~

“Biliyorum.”

Öfkesi yeniden yüzeye çıkmaya başlarken Todd, “Biliyor musun? Tek söyleyeceğin bu mu?” diye bağırdı.

Todd ona yaklaşırken Summer geriye çekilerek, “Hayır,” diye kekeledi.

“Sadece seni kızdırdığımı biliyorum demek istedim. Özür dilerim. Bugün olan her şey benim hatamdı. Bu denli dikkatsiz olmamalıydım. Sen haklıydın.”

Todd bir anlığına duraksadığında Summer onun uzatıp uzatmayacağına karar vermeye çalıştığını anladı. Acınası özrünün yeterli olmasını umuyordu.

Summer koltuğa tutunup yavaşça doğrularak ayağa kalktı.

Todd daha da yaklaşarak sert elleriyle Summer’ın kollarını nazikçe kavradı.

Yanağından öptüğünde Summer tepeden tırnağa ürperdi. Onun dokunuşuyla gerilerek kıpırdamadan durdu. Todd yanağından tekrar usulca öptü.

“Seni seviyorum.”

Summer, “Ben de seni seviyorum,” diye fısıldadıktan sonra Todd hızla arkasını döndüğünde, diken üstündeki kadın keskin bir nefes aldı.

Kaçmanın bir yolunu bulmaya çalışırken zihni uçsuz bucaksız bir karmaşanın içinde olduğundan o gece gözüne uyku girmedi. Nihayet özgür olabileceği bir yol aradı.

Onu öldürebiliriz. Şu anda uyuyor, yani tamamen savunmasız. ~Freya önerdi.~

Summer, kurdunun cesaretine gülümsedi. Zihninden, “Todd’u biraz tanıyorsam, buna yeltendiğim anda uyanır,” diye cevap verdi.

Summer gitmeye karar verdiği anda zihnindeki her şey birden berraklaştı.

Bir daha deneme şansı olmadığını bildiği için ya planı kusursuz olacaktı ya da planını hayata geçirirken ölecekti. Çünkü geri dönmesinin imkânı yoktu.

En korkunç kâbusunun yanında karanlıkta yatarken sonunda planını yaptı.

Şimdi geriye yalnızca doğru zamanı kollamak kalıyordu.

Kurduna, “Tek yapmamız gereken doğru zamanı beklemek ve kaderin sonunda yanımızda olmasını ummak, sonrasında buradan kurtulacağız,” diye fısıldadı.

Nihayet özgür ve güvende olmaya hazır Freya’nın zihninde sırıttığını hissetti. Bu sefer başaracağız. Bu sefer bizi asla bulamayacak.

Summer, “Bu sefer başaracağız,” diye tekrarladı.