Beni Terk Ettin

Coral

Los Angeles’ta geniş bir bahçede yirmi tane çınar ağacı vardı. Bu bahçenin ötesinde, Giovanni isimli devasa bir malikâne vardı.

Giovanni Malikânesi, davetsiz misafirlere karşı şok tabancalarını ellerinden düşürmeyen çok sayıda güvenlik görevlisi tarafından korunuyordu. Bu korumalar daha saldırgan hırsızlara karşı tabanca da taşıyordu.

Dışardan bakıldığında büyük bir ev sanılabilecek bir garajları vardı. İçinde farklı marka ve modelde yüz araba bulunuyordu.

Saray görünümlü malikânenin sahibi, Giovanni Co. adlı milyonlarca dolarlık bir şirketin başkanı olan Nikolai Giovanni’nin ta kendisiydi. Bu muhteşem malikânede Coral Giovanni ve yirmi üç yaşında güzel bir kadın yaşıyordu. Ev hanımı olmasına rağmen, sık sık çeşitli dergi ve gazetelerde adından bahsettirirdi.

Az önce, haftada bir kez 10.000 USD değerinde dünyanın en iyi şeflerinden birinin ellerinden çıkan kahvaltıyı yemişlerdi.

Kahvaltıdan sonra Coral ile Nikolai Giovanni odalarına döndüler. Güzel bir Pazartesi sabahıydı ama Coral Nikolai’nin işe gitmesine izin vermiyordu.

“Bebeğim, bugün bir toplantım var. Lütfen gitmeme izin verir misin?” dedi.

Coral suratını asıp beyaz çarşaflarla kaplı kocaman yatağa uzandı. Aklı Nikolai’yle bir önceki gece sevişmelerine gitti. Kahretsin, her zaman en doğru noktaları buluyordu.

“Bebeğim.”

Nikolai çok yavaş ve şehvetli ama bir o kadar da erotikti. Dudaklarını ısırıp usulca iç çekti. Hayal gücü çılgına dönmüştü.

“Bebeğim,” diye tekrar seslendi Nikolai, ama Coral hâlâ hayal alemindeydi. Kadın rahatsız bir şekilde hareket edip dudaklarını ısırdığında Nikolai onun ne düşündüğünü hemen anladı.

Nikolai gözlerini devirip sırıttı. Eğleniyordu ama kadın hâlâ cevap vermiyordu. Giorgio Armani takım elbisesini giydi ve yatağa oturmadan önce ayakkabılarını almak için dolaba gitti.

“Bebeğim,” diye seslendi tekrar oturup çoraplarını çekmeye başlarken.

“Coral!” diye bağırıp onu yeniden dünyaya döndürdü. “Ne düşünüyordun?” Coral şaşkın bir bakış attı. Biliyordu ama bunu kadının söylemesini istiyordu.

“Ah, hiçbir şey,” diye cevap verdi kadın, kızaran yüzünü saklayarak.

“Aşkım, dün gecenin harika olduğunu biliyorum ama sürekli bunu düşünmek zorunda değilsin. Sonsuza kadar seninim, tamam mı?”

Yanağını okşadı ve açık kahverengi gözlerine baktı. Kadın uzun süre adamın profilini izlerken bir yandan da ayakkabılarını giydi.

“Hadi ama, neden bana öyle bakıyorsun?” diye sordu adam ayağa kalkarak.

“Bir iş istiyorum.”

Adamın kaşları şaşkınlıkla yukarı kalktı. Bunu milyarlarca kez söylemişti ve cevabı hep aynıydı.

Nikolai doğrudan, “Hayır!” diye cevap verdi. Gözlerindeki ihanet ifadesini görmemek için gözlerini ondan kaçırdı.

“Hayır mı?” Kadın şaşırmış görünüyordu.

Nikolai yine, “Hayır,” dedi.

“Hadi ama, neden?”

“Çünkü bebeğim, bunun tehlikeli olduğunu biliyorsun. Neden hep bana kalp ağrısı çektirmeye uğraşıyorsun?”

“Sana kalp ağrısı vermeye çalışmıyorum Nikolai. Bu sadece bir iş, yarı zamanlı. Bütün arkadaşlarım çalışıyor, ben neden çalışmayayım? Öylece duran gerçek bir hukuk diplomam var.”

“İçinden çıktığın zavallı hayatı hatırlıyor musun? Arkadaşların böyle bir hayattan geliyor. Fakirler ve her gün geçim mücadelesi vermeleri gerekiyor.”

“Oysa sen bebeğim… Sen farklısın. Sana her şeyi veriyorum ve karşılığında tek bir şey istiyorum; çalışmaktan vazgeç. Hadi, şimdi işe geç kaldım. Bu konuşmaya bir son vermeliyiz.”

“İyi o zaman! Neden bu kadar kaba davranıyorsun?” Gözlerini ona dikti.

“Özür dilerim, bunu söylememeliydim.”

“Nikolai, siktir git.”

“Ne?”

“Siktir git.”

Nikolai alçak sesle kıkırdadı. Kadının hançer gibi bakan öfkeli gözlerine baktı. Dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurduktan sonra ayağa kalktı. “Ben işe gidiyorum.”

“Peki ya bebek?” diye sordu kadın, adam telefonunu şarj girişinden alırken.

Adam dondu kaldı ve gözlerinde şokla ona baktı. “Bütün bu sorular nereden geliyor?”

“Nikolai, evde çok sıkıldım. Sen her gün eve gelip bana düşünecek başka bir sevişme verene kadar burada oturup seks hakkında düşünmeye devam edemem. Hiç normal değil.”

“Coral, sana bunu defalarca söyledim; bir çocuk yapmaya hazır değilim. Anlamadıysan İspanyolca söyleyeyim: Coral, no estoy listo para un bebe. Bunun için daha çok zamanımız var. Hâlâ genciz.”

Onun bu sert cevabı karşısında gözleri doldu.

“Kahretsin, sırf gebe kalabilmek için arkamdan iş çevirip haplarını almayı bırakmadığını nereden bileyim?”

“Affedersin,” dedi sesi biraz titreyerek.

“Bana haplarını getir.”

“Ne?”

“Lafımı tekrar ettirme.”

Coral banyoya gidip ilaç kutusunu aldı. Odaya tekrar girdiğinde kutuyu adamın kafasına fırlattı. Hışımla odadan çıkıp mutfağa giderek hüngür hüngür ağlamaya başladı.

“Giovanni Hanım.” Biri omzuna hafifçe dokundu. Başını kaldırınca yüzünde endişeli bir ifade olan hizmetçilerden birini gördü.