Farklı

Evelyn

Cadılar, vampirler ve kurt adamlar bir hikâyede kurgusal karakter olmak içindi ama benim hayatımda onlar gerçek. Ben de onlardan biriydim, teknik olarak yarı onlardandım.

Babam kurt adam, annem de insandı. Bir insanla eş olmak nadir bir durumdu ama bazı durumlarda, ailemde olduğu gibi, bu yaşanırdı. Şimdi, ailemin hikâyesi biraz farklıydı.

Kurt adam topluluğunda, yirmi beş yaşında hâlâ eşsiz olmak nadir görülürdü.

Babam yirmi altı yaşındaydı ve eşi yoktu, bu yüzden sürüdeki dişi kurtlardan birini seçti ve onunla eşleşti. Eşleştiği kurdun adı Jen'di.

Kızları Tessa'nın doğumundan kısa bir süre sonra babam, gerçek eşini, annemi buldu. Dişi kurdu, annem için terk etti ve sonra da ben doğdum.

Birkaç yıl boyunca her şey iyiydi, babam annemle yaşıyordu ve hâlâ Tessa'nın hayatının bir parçasıydı.

Kıskançlık, Tessa'nın annesini ele geçirdi ve kadın, annemi öldürdüğünde her şey yerle bir oldu.

Bu, babamı kızdırdı ve o da Jen'i öldürdü. Ne var ki kimse, Jen'in bu talihsiz olaylardan bir süre önce eşini bulduğunun farkında değildi.

Babama o kadar takıntılıydı ki bir eşin, diğerine ayırması gereken zamanı ayırmadı ya da vermesi gereken sevgiyi vermedi.

O gün Jen'in eşi onu takip edip ölümünü izledi ve misilleme olarak babamı öldürdü.

Kime sorduğuna bağlı olarak farklı cevaplar alırdın; bazıları babamın savaşmadığını söylerdi, diğerleri ise kurdun yüksek statüde olduğunu, alfa, beta ya da onun gibi bir şey olduğunu söylerdi.

O günden sonra babamın kardeşi Raf ve eşi Sam, biz iki kızı da alıp kendi kızları gibi büyüttüler.

Raf en kıdemli savaşçı olduğu için beta ve alfa ailesiyle birlikte sürü evinde yaşıyorduk.

Raf ve Sam'in Julian adında bir oğulları vardı. Betaların, Parker ve Wayne adında iki oğlu vardı. Beta olma sırası ise Parker’daydı.

Alfa ailesinin adı Alex olan bir oğlu vardı ve son on yıldır ortalıkta yoktu. Her müstakbel liderin geçmesi gereken özel bir alfa eğitimi gibi bir şeyden ötürü yoktu.

Babam öleli on dokuz yıl oldu. Tessa yirmi bir, neredeyse yirmi iki yaşında ve ben yirmi yaşına yeni bastım.

Tessa ve ben iyi anlaşamıyorduk. O havalı, amigo kız tipinde birisiydi; ben ise utangaç, sessiz bir tiptim.

İkimizin de saçları aynı renkti, babamız sayesinde koyu kahverengi saçlarımız vardı ama bize dair geri kalan her şey farklıydı.

O uzundu, ben kısaydım.

O zayıftı, benim ise kıvrımlı bir vücudum vardı.

Onun anne tarafından aldığı mavi gözleri vardı, benim de kahverengi gözlerim.

İkimiz de güzel kızlardık ama tamamen farklı şekillerde. Söylemediğimiz sürece kimse üvey kardeş olduğumuzu düşünmezdi.

Kişiliklerimiz çok farklı olduğu için Tessa, bir sürü arkadaşının benim dalga geçmesini sağlardı.

Bu, "Herkes benimle dalga geçti, ben de belalı biri oldum" türünde bir hikâye değil çünkü herkes benimle dalga geçmiyordu.

Sadece o ve onun arkadaş grubu yapıyordu bunu, çoğu zaman bu duruma omuz silkerdim çünkü onunla tartışmamayı tercih ederdim.

Her şeyi büyütmeye meyilliydi ve kin tutardı. Birçok insan, daha olgun olduğum için büyük olanın ben olduğumu sanıyordu.

Tessa, pek hoş olmayan ve ayaklarını yere vurup durarak onu üç yaşında gibi gösteren öfke nöbetleri geçirirdi.

Sürü görevleri söz konusu olduğunda elimden geldiğince yardım ederdim. Yemek pişirmeye ve temizlemeye yardım ediyordum ve bunları yapmadığım zamanlarda da amcam ve Julian'la antrenman yapıyordum.

Yarı insan olduğumdan dolayı diğer kurtlar kadar yetenekli olmak için çok çalışmak zorunda kaldım ama her şeye değerdi çünkü kurdumu ve bu süreç boyunca edindiğim tüm arkadaşlarımı seviyordum.

Julian, benim en iyi arkadaşımdı. Tessa ve arkadaşlarının bana kaltak gibi davrandıklarını anlatabildiğim tek kişi oydu.

Sanırım bu yüzden beni kanatları altına aldı. Tessa ve arkadaşları, o varken beni küçümsemeye kalkıştığında aşırı korumacı olurdu.

Tessa zamanını alışveriş yaparak ve erkek kurtları izleyerek geçirmeyi severdi. Antrenmanlara hiç katılmaz ama yarı çıplak dolaşmalarını izlemeyi severdi.

Hayatta kalmasını sağlayacak kadar bile yemek yapmıyor ve kendi günlük işlerini halletmiyordu. En son ne zaman kendi çamaşırlarını yıkadığını bilmiyordum bile.

Sürünün dedikoducularından biriydi ve beta kardeşlere katılmaya çalışırdı.

O, rütbe avcısı diyebileceğin türden birisiydi. Alfa ya da betaları, sadece ziyaret ettiklerinde baştan çıkarmaya çalışırdı. Bazen omegalarla olmaya çalışırdı ancak en fazla bu kadar alçalabilirdi.

Başka kimseye ilgi göstermez, hatta onlara bakmazdı bile. Sıradan bir kurtla eş olsun diye dua ediyordum bazen.

Eşi her kimse ona biraz üzülüyordum çünkü kendini onun için saklamadığına emindim. Kimi kandırıyordum, öyle olmadığını biliyordum.

Diğer taraftan ben daha ilk öpüşmemi yaşamamıştım bile. Eş fikrine bayılıyordum ve benimkiyle tanışacağım için çok heyecanlıydım.

Yarı insan ve yarı kurt adam olmak nadir görüldüğü için, benim gibi melezlerin kaldığı başka bir sürüyü ziyaret etmek zorunda kaldım. Raf, normal bir kurt gibi uyum sağlayabileceğimi görmemi istedi.

Yine de eşimi bulmak için, ikimizden birinin anlaması adına onlara fiziksel olarak dokunmam gerekiyordu, ki bu berbat bir şey çünkü normal bir kurt, diğerine bakıp onun eşi olup olmadığını öğrenebilirdi.

Raf ve Sam, Alfa Ben'le birlikte bu bilgiyi öğrendiklerinden beri sürümüzdeki eşi olmayan tüm kurtlarla ve sürümüzü ziyaret eden eşi olmayan herhangi biriyle el sıkışmamı zorunlu kıldı.

Ama hâlâ ruh eşimle tanışmadım.

Ama babamın yaptığı gibi pes etmeyecektim. Onunla tanışana kadar bekleyecektim. Dışarıda bir yerlerde olduğunu biliyordum.

Ayrıca, eşimi bulmanın neredeyse imkânsız olduğunu söyleyene kadar beş yılım vardı. Onu yakında bulacağımdan emindim. Sadece hissedebiliyordum.