Yıldız Kurdu

Kitap Bir

“Hayır Elijah! Seni uyarıyorum, yapma!” Sage ellerini önünde tuttu ve yavaşça geriye doğru yürüdü.

Elijah sırıttı ve yavaşça ileri doğru yürüdü.

“Elijah...” diye tekrar uyardı.

Aniden ileri doğru koştu. Sage çığlık attı ve ondan kaçtı.

Elijah kollarını beline sararken “Hayır, hayır, hayır, hayır, hayır, hayıır, hayır, hayır, HAYIR!” diye bağırdı. Kız kurtulmak için çırpınırken onu havaya kaldırdı.

Göle doğru yürüdü ve kenarda durdu. Sage kollarını boynuna sıkıca sarmıştı. “Eğer batacaksam seni de yanımda götürürüm!”

Elijah sırıttı ve omuz silkti. “Tamam,” dedi ve hemen suya atladı.

Sage düşerken çığlık attı. Yüzeye çıkarken Elijah onu serbest bıraktı. “Seni pislik.”

Elijah, kız ona su sıçratırken güldü. “Bunu, sen istedin kuzen.”

“Kesin öyledir kuzen.”

Ona dönüp dil çıkardı.

Sage güldü. “Çocuk gibisin.”

Sudan çıktı ve yüzme şortunu yukarı çekti, beli kaburgalarına ulaşana kadar yukarı çekti ve kollarını kavuşturdu. Omzunun üzerinden baktı.

Sage bakışlarını takip etti ve kız kardeşlerine baktı. Hâlâ güneşleniyorlardı, bronzlaşmayı daha çok önemsiyorlardı. Elijah'la göz göze geldi.

Gözlerinde muzip bir bakış vardı.

“Seni öldürecekler.”

Kaşlarını ona doğru bakarak aşağı yukarı hareket ettirdi ve onlara döndü. Derin bir nefes aldıktan sonra onların üzerine zıpladı. Sage, Elijah üzerlerine düştüğünde kız kardeşlerinin çığlıklarını duydu.

“Seni lanet olası orospu çocuğu!” diye bağırdı Iliza ona.

“Senin neyin var seni pislik!” diye ekledi Jessica.

Onu üzerlerinden ittiler.

“Artık doğru tonda bronzlaşamayacağız!” dedi Iliza vücuduna bakarken.

Jessica, “Yazımızı mahvettin Elijah,” diye ekledi.

Elijah inledi ve ayağa kalktı. “Dış görünüşünüzü çok ~fazla önemsiyorsunuz.”

“Dedi bizden daha fazla kıyafeti olan gay.” Jessica ellerini kalçalarına yerleştirdi ve ona baktı.

“Aynen, sizin kendinize özel koca bir mağazanız var.”

Sage gözlerini devirdi ve sudan çıktı.

Jessica ve Iliza her zaman, onların deyimiyle “çirkin ve fakir” dişi kurtların her zaman sevdikleri mağazadan kıyafet almalarından şikayet ediyorlardı.

Bir gün babalarına gittiler ve mağazayı onlara vermesini istediler, hayır istemediler, emrettiler.

Kabul etmedi ama kız kardeşleri onu kızdırmak için her şeyi yaptılar böylece onlara vermek zorunda kalacaktı.

Öyle de oldu.

Sage, sırtına kadar inen uzun gece kadar siyah saçlarını kuruttu. Elijah'ın gömleğini giymişti.

“Yine de sen bir erkeksin ve hatta Sage'den daha fazla kıyafetin var.”

Sage, Iliza'ya baktı.

“Dostum, ben sizin gibi gösteriş meraklısı değilim. Rahat olduğum normal sayıda kıyafetim var. Koca bir mağazaya ihtiyacım yok.”

Iliza gözlerini ona dikti. “Bir kurt, eşine rastlarsa diye en iyi şekilde görünmeli.”

Sage homurdandı. “İyi ki insanım o zaman,” dedi.

Tıpkı kız kardeşleri gibi o da bir alfanın kızıydı ama kurt olarak doğmak yerine, bir insan olarak doğmuştu. Ailesi nedenini öğrenmeye çalışmıştı ama bir sonuç elde edememişlerdi

Sonunda kabul etmişlerdi.

Sürüsü umursamamıştı. Onu olduğu gibi kabul ettiler ve iki ablası gibi şımarık olmadığı için mutluydular.

Sage alfa unvanını babasından asla alamayacaktı ama umurunda değildi. Tek istediği eğitimini bitirip sürünün ilk astronomu olmaktı.

Herhangi bir sürünün hatta.

Astronomiyi ve astrolojiyi her zaman sevmişti. Büyürken her zaman etrafındaki evreni merak etmişti. Annesi, ona tutkusunun peşinden koşmasını ve bunu öğrenmesini söylemişti.

Sage'e bunun iki kez söylenmesine gerek yoktu.

Kısa süre sonra takımyıldızları, ay, gezegenler ve genel olarak yıldızlar hakkında her şeyi biliyordu.

Takımyıldızları hakkındaki Yunan mitolojilerini öğreniyordu. Öğrenmeyi sevdiği bir şeydi ve hayal gücünü genellikle özgürce kullanabiliyordu. İçlerinde doğruluk payı olup olmadığını merak ediyordu.

Dalgın bir şekilde, sağ kolundaki siyah beyaz dövmesinin çizgilerini takip etti. Ona baktı.

Sadece ana hatların dövmesiydi. Beyaz çizgiler ve küçük daireler en sevdiği takımyıldızı olan Yay burcunu oluşturuyordu ve siyah çizgiler, beyaz çizgilerin arkasında hilâl şeklindeki ayı oluşturuyordu.

Sage yaptırdığı günü hatırladı. Elijah ve arkadaşı Romeo ile birlikte sürünün dövmecisindeydi. Romeo, Elijah'ın kurdunun pençe izinin dövmesini yaptırıyordu.

Bir dürtüyle o da bir dövme istediğine karar verdi ve daha önce görüntüyü hiç görmemiş olmasına rağmen o görselin olması gerektiğini biliyordu.

Ailesi gördüğünde şok olmuştu ama yine de sevmişlerdi.

Yanlarından bir rüzgar esti. Elijah, Iliza ve Jessica hemen kaskatı kesildiler. Sage onlara baktı. “Sorun ne?”

Elijah havayı kokladı. “Kan.”

Söylediği tek kelime buydu ama hepsi kötü haber olduğunu biliyordu. Herkes hemen eşyalarını aldı ve sürü köyüne geri yürümeye başladı.

Kan kokusu birçok anlama gelebilirdi ama çoğunlukla tehlike demekti. Haydutlar her zaman sınırın yakınında pusuya yatarlardı ve kimse onlara bulaşmak istemedi. Özellikle de Ay Çetesine.

Ay Çetesi, tüm sürüleri öldürmekle eğlenen bir grup hayduttu. Herkes onlardan nefret ediyor ve korkuyordu.

Bir şekilde her zaman kazanırlardı. Sürü ne kadar güçlü olursa olsun her zaman bütün bir sürüyü öldürmeyi başarıyorlardı.

Neredeyse her zaman. Saldırıda başarılı olamadıkları bir sürü vardı.

Ateş Kurdu sürüsü.

Sürü olarak son derece nadirdi: Sadece bir değil, iki sürülerdi.

Ateş Ay sürüsü ve Kurt Ay sürüsü yakın müttefiklerdi. İki alfa arkadaştı ve Ateş Ay sürü, Ay Çetesi’nin saldırısına uğradığında Kurt Ay sürüsü onlara yardım etmişti.

Çok fazla çaba harcamadan galip gelmişlerdi ve Çete neredeyse yok edilmişti.

İki alfa, diğerinin müdahalesi olmadan kendi sürülerine ve bölgelerine liderlik ederlerdi ancak gerektiğinde yan yana dururlardı.

Onlara meydan okuyanları yenmek için birleşirlerdi.

Kısa süre sonra herkes onlara Ateş Kurdu sürüsü demeye başladı. Her sürü onlardan korkardı ama aynı zamanda onlarla ittifak kurmak isterdi.

Herkes sürü evlerinin yan yana, kurtların istedikleri zaman geçebilecekleri bölgeleri ayıran sınırın yakınlarında olduğu söylentisini duymuştu.

İnsanlar için o kadar önemli değildi ama kurtlar için önemliydi. İki sürü arasında birbirine bu kadar güven duyulması nadir bir durumdu.

Söylentilerin doğru olup olmadığını kimse bilmiyordu çünkü müttefik alfalar dışında kimsenin bu kadar yaklaşmasına izin verilmezdi ve onlar bile çenelerini kapalı tutarlardı.

Amcası, kuzeni ve büyükannesi sürü olarak yaşadığı için Sage'in sürüsü de onlarla ittifak hâlindeydi.

Babası alfa unvanını aldığında amcası Rick taşındı. O ve babası, Sage'in büyükbabası, hiç aynı fikirde değillerdi ve Rick ortaya çıktığında işler daha da kötüleşti.

Sage, her zaman nasıl savaştıklarıyla ilgili hikâyeleri dinlemişti ve büyükbabası, kadın bir eş ile olmazsa alfa olma şansını elinden almakla onu tehdit ettiğinde artık gına gelmişti.

Rick, rol yapmak zorunda olan bir alfa olmak istemediğini söylemişti. Unvanı umursamadığını ve babasına alfalığı kardeşinin alabileceğini belirtmişti.

Sage'in babasına alfa unvanı verildikten sonra annesiyle birlikte gitmişti. Büyükbabası ve büyükannesinin de sorunları vardı ve sadece doğum günleri ve Noel için geri dönerlerdi.

Sage'in amcasıyla her zaman harika bir ilişkisi vardı. Onu gördüğünde hep mutluydu ve onunla her şey hakkında konuşabiliyordu.

Ailesi farklıydı. Her zaman gerginlerdi, özellikle de amcası ona dokunursa. Her zaman patlamasından korkuyorlardı. Bugün hâlâ nedenini bilmiyordu.

Hâlâ anlamadığı bir diğer şey de Rick'in, Elijah'a nasıl babalık yaptığıydı. Eşcinseldi ama yine de bir oğlu vardı.

Sage ve Elijah her zaman bunun sarhoşluk hatası olduğu konusunda şakalaşırlardı ama bunun doğru olup olmadığını bilmiyorlardı. Rick onlara asla söylemezdi.

Sage, güçlü bir metalik koku aldığında düşüncelerinden sıyrıldı. Ne olduğunu anlaması biraz zaman aldı. Aniden durdu ve Elijah'a baktı.

“Lütfen bana kokusunu alabildiğini söyleme.” Bir insan bile kokusunu alabiliyorsa kötüye işaret olduğunu biliyordu.

“Alıyorum...”

“Siktir!” diye çığlık attı Elijah.

“Neler oluyor?” diye sordu Iliza. Kimse cevap vermedi.

Elijah, Iliza ve Jessica kurda dönüştüler. Sage, Elijah'ın sırtına tırmandı. Hemen geri dönmeleri gerekiyordu. Kesinlikle bir sorun vardı!

Köye doğru koşmaya başladılar ve koku daha da güçlendi. Köye girdiklerinde bir katliam gördüler.

Erkekler, dişiler, yavrular, gençler, yaşlılar… Kimse canlı ya da tek parça değildi. Sokaklar cesetlerle kaplıydı. Baktığın her yerde bağırsakları ya da koparılan uzuvları görebilirdin.

Binalar kanlar içindeydi ve her yerde ölüm sessizliği vardı.

Sage'in gözleri doldu ve bir eliyle ağzını kapattı. Böyle bir şey olamazdı. Kim böyle bir şey yapardı ki?

Her zaman barışsever bir sürü olmuşlardı ve sadece gerektiğinde savaşırlardı. Bunu hak etmemişlerdi!

Sokaklarda yürürken hiçbir şey söylemediler, hiçbir şeye basmamaya çalıştılar. Sage, tanıdığı insanların cesetlerini görünce ağladı. Doktor, öğretmeni, arkadaşları…

Kimse kalmamıştı.

Sürü evine doğru yürüdüler. Sage kapının iki tarafında asılı duran iki şeye baktı: Cesetler.

Yavaşça ilerledi ve kim olduklarını görünce durdu ve dizlerinin üzerine çöktü.

“HAYIR!” diye bağırdı. Çığlıkları kontrol edilemeyen hıçkırıklara dönüştü. Kız kardeşlerinin de çığlıklarını duydu.

Ailesi boyunlarından asılmış ve çırılçıplak soyulmuştu.

Annesinin bir kolu eksikti, boynu ve göğsü yarılmıştı. Karnındaki morluklar ve kalçalarının iç kısmı, öldürülmeden önce vahşice tecavüze uğradığını gösteriyordu.

Babasının bütün uzuvları eksikti ve derisi yüzülmüştü.

Vücutlarından hâlâ kan akıyordu. Bu, hayatının sonuna kadar peşini bırakmayacak bir şeydi.

Elijah omzuna bir elini koydu. Kapıya baktı ve öfkeyle doldu. Kanla yazılmış bir mesaj vardı.

“Ay Çetesi buradaydı.”

Hayatı boyunca hiç bu kadar sinirli hissetmemişti.

Bir kişi ölülere nasıl bu kadar az saygı duyabilirdi? Bir insan bunu nasıl yapabilirdi?

Kimse bir şey söylemedi ve ağlama sesi havayı doldurdu.

“Şimdi ne yapacağız?” diye sordu Iliza. Sesi kısıktı.

“Babamı zihin bağından bilgilendirdim. Şimdilik bizimle kalabilirsin,” dedi Elijah gözyaşlarını silerken.

Sage, “Onları gömmemiz gerekiyor,” dedi. Onu sesi de kısıktı.

Elijah ona sarıldı. “Ve biz de öyle yapacağız.”